Life outside the office

Hoi allemaal!

het duurt even, maar dan heb je ook wat! Hoog tijd voor een nieuwe blog. Sinds de laatste blog ben ik dus verhuisd! Terug bij Bonnie, Robin en Charlie de hond, toch een stuk gezelliger dan de flat :)

Ondertussen heb ik alwéér visite gehad.. van 14-17 februari waren pap, mam, Anne en Ben in Engeland! Ze stonden ietsje eerder voor de deur dan waar ik op berekend was (sta je nog onder de douche, geen telefoon mee uiteraard, en nee, hier in Engeland hebben mensen geen deurbel...) maar gelukkig viel de schade (10 minuutjes wachttijd) nog mee :P. Uiteraard liet Engeland zich op deze eerste dag van haar beste kant zien: de laatste Grote Storm van afgelopen herfst en winter raasde over het land die dag, met de nodige volumes aan regen. Maar gezellig samen spelletjes doen en bijkletsen kan ook prima op een regenachtige dag! En gelukkig was het in de ochtend nog even droog, zodat we mooi de paarden in training konden zien op de Gallops. De rest van het weekend was het weer gelukkig beter. Zaterdag konden we genieten van de pracht van Cambridge, hoewel de wind te koud was om in een rondvaartbootje te gaan zitten. We hebben genoten van de prachtige colleges, King's chapel, het mooie winkelcentrum, en overheerlijke versgemaakte fudge (vooral papa kon dat laatste erg waarderen, maar -geheel onverwacht- slechts voor korte duur!). Zondag was een mooie zonnige dag, en gingen we naar een plaatsje waar ik ook nog niet eerder geweest was: Lavenham. Een heel oud stadje, ooit rijk geworden door de wolhandel, met veel schattige middeleeuwse huisjes in kronkelige straatjes. Erg de moeite waard om te zien! Daarna gingen we door naar Bury St Edmunds, om de ruïnes van de oude abdij en de kloostertuinen te bewonderen, waar zowaar al wat in bloei stond! De bierbrouwerij was helaas gesloten maar in Newmarket hebben we alsnog een paar van die lekkere biertjes gevonden in de supermarkt :) En natuurlijk hebben we nog even naar binnen gegluurd bij de kleinste pub van Engeland, maar toen was het parkeerkaartje op en moesten we dus terug naar de auto! Zondagavond gingen we langs bij Bonnie en Robin, dat was heel gezellig. We hebben weer een bijzonder staaltje Engels 'gebak' meegemaakt: ik kon hier nooit krentenbollen vinden in de supermarkt, tot een paar weken geleden. Toen lagen er dingen die er op leken, maar erg droog waren, en een wit kruis over de bovenkant hadden van glazuur. Nu ben ik er eindelijk achter wat ze er hier mee doen. Het is een specialiteit rond pasen; de krentenbol gaat in de lengte doormidden, elke helft gaat in de broodrooster. Daarna smeren ze er boter op en dan eet je een helft bij de koffie of thee! Heel speciaal :)
Maandag gingen we voor nog zo'n Engelse specialteit: de High Tea. Na een goeie Engelse High Tea zit je echt wel vol voor de rest van de dag! Maar het was heerlijk. Verder hebben we de winkels van Newmarket nog even onveilig gemaakt. Die avond was het helaas al tijd om afscheid te nemen, maar wat was het fijn, die paar dagen met de familie.. gewoon dat je 's ochtends weer met z'n allen aan de ontbijttafel zit, en al die lekkere flauwe grappen, die had ik ook erg gemist (klinkt dit raar? Zonde dat Vincent er niet bij was overigens..).

Hoe dan ook, sinds mijn laatste blog is mijn onderzoek ook een stuk opgeschoten! Na nog een aantal weken wachten, vragen, smeken, lief kijken, mailen, wachten, meer wachten, en nog ietsje langer wachten.. was op 6 maart mijn dataset EINDELIJK compleet! Slechts 2 maanden later dan gepland :P Tijd voor de statistiek dus. En die blijkt enorm mee te vallen. Het programma doet het allemaal voor me, de grootste uitdaging is de interpretatie en gelukkig zijn er veel mensen om daarmee te helpen. En zo kwam het dat ik, de dag voor ik een weekendje naar Nederland vloog, de hele eerste helft van mijn statistiek én de bespreking daarvan al mooi had afgerond. Dat is nog eens opgeruimd vertrekken!

Inderdaad, ik 'vloog even' een weekendje naar Nederland, met een goeie reden.. beppe zou dat weekend haar 80e verjaardag vieren en dat wilde ik natuurlijk niet missen! De eerste keer in 4 maanden dat ik weer voet op Nederlandse bodem zou zetten, en dat voelde erg goed. De vliegreis stelt ook weinig voor, 45 minuten in de lucht; de treinreis ernaartoe en het wachten duurt vier keer zo lang (ik durfde niet op de laatste trein te gokken met het Engelse treinsysteem, vandaar). En vanuit Eindhoven kon ik zo met de papataxi naar Raalte, wat een luxe! :D Ik ben duidelijk zo iemand die heimwee pas merkt als 'ie weer thuis is, want ik zat in de auto wel heel erg te genieten van 'brede rivieren, die traag door oneindig laagland gaan...' Maar nog leuker is het om weer even te kunnen bijkletsen met allerlei mensen, en ook erg leuk was om eindelijk Vincent z'n vriendin 'live' te ontmoeten! Voor het eerst met een familie van acht bij elkaar, nou dan ben je ineens een hele invasie, vooral in een verzorgingshuis, zo merkten we zaterdag ('het feestje is dáár, hoor!'). Beppe wist niet dat René en ik zouden komen, dus we bleven mooi even wachten op de gang als extra verrassing! Dat lukte erg goed :D Na een gezellig etentje met de familie gingen we laat weer terug, en voor mij was dit meteen ideaal om de auto-rijervaring weer even op te halen. Ik heb in Engeland niet achter het stuur gezeten, maar toch had ik in het begin het idee dat ik aan de verkeerde kant van de weg reed! Zal wel van het fietsen komen :P
Zondag was weer zo'n prachtige zonnige dag, en René en ik stapten op de trein naar het warme zonnige zuiden (Brabant) om ook gezellig de schoonfamilie nog even te zien. Heerlijk bijkletsen in de tuin, wat wil een mens nog meer? De tijd ging natuurlijk veel te snel en uiteindelijk moesten we toch in die auto terug naar het vliegveld in Eindhoven. Stiekem had ik eigenlijk wel in Nederland willen blijven.. :)

MAAR geen gemiep, terug naar Engeland, waar ik bijna mijn aansluitende trein miste door een werkelijk eindeloze rij voor de paspoortcontrole (mind you, op zondag gaan de treinen naar Newmarket om de TWEE uur. Scheelt nogal dus of je je aansluiting haalt!). Gelukkig viel het allemaal mee en was ik op tijd terug om fris en fruitig verder te gaan met mijn onderzoek die week, en ik moet zeggen dat loopt nog steeds erg vlot! Zo vlot, dat ik meer en meer tijd 'outside the office' besteed, oftewel met lekker meelopen met verschillende dierenartsen! Dat is écht leuk. Ik heb ook al een dag op de kliniek mogen meelopen, en daar had ik helemaal een topdag: met mn neus vooraan gestaan bij een nieuw soort baarmoederoperatie voor oudere verminderd vruchtbare merries (de chirurg herkende me nog van een jaar geleden, vermoedelijk vanwege het feit dat ik bijna flauw viel aan het eind van de operatie destijds? :P). Daarnaast een verbandwissel gezien van een wel erg sneu paard: wie verzint het dat je met je hoofd kan vastzitten in een hek, en in een poging jezelf los te maken vervolgens een stuk neus inclusief bot uit je hoofd scheurt? Dit paard had letterlijk een gat van 2 bij 5 cm midden op zijn neus. Twee dure operaties moeten dit oplossen (denk +/- 10.000 pond, onverzekerd!). Wel interessante operaties met technieken waar ik nog niet eerder van gehoord had!
Kortom, op de kliniek is veel te leren (ik ga zeker nog vaker langs!), maar 'in het veld' minstens zoveel. Ik ben al meegeweest op stoeterijrondes, naar veulens 'die het niet goed doen', wonden, spoeling van een ernstige baarmoederontsteking, en nog veel meer. Wat enorm opvalt is de professionaliteit op alle stoeterijen. Als de dierenarts er aan komt, staan alle paarden klaar waar op één of andere manier iets mee moet, plus een grote handvol stalpersoneel om met alle mogelijke dingen te helpen: paard vasthouden, staart vasthouden, spullen vasthouden, dingen opschrijven... ik word er een aardig luie student van! Op deze manier is het efficiënt en hygiënisch werken en dat is voor alle partijen goed (inclusief paard!). De veulens hier worden standaard de eerste drie dagen door een dierenarts gezien en ook op van alles en nog wat gecheckt. Bovendien heeft elke stoeterij een weegschaal, dus doseringen van medicijnen hoeven niet gegokt te worden en elk beetje gewichtsverlies staat meteen genoteerd.
Afgelopen week was ik dan toch op de 'plek der plekken' hier, een grote stoeterij waar vele beroemde hengsten staan en waar ze niet zo gauw mensen binnenlaten, maar ik had geluk! :) Om een idee te geven van de beleving: 125.000 pond per dekking voor de tophengst, een veulentje mogen bewonderen die rond de 4-8 miljoen zou opbrengen op de veiling, en toen we weggingen waren er twee mensen bezig met een bladblazer het grind van de paadjes te blazen en met een hark perfect egaal te harken. Dus :)
Komende week ben ik weer out of the office, dan ga ik met een echte 'racing vet' mee! Ik verwacht veel orthopaedie, dus been- spier- en gewrichtsproblemen, en laat dat nou net mijn zwakste punt zijn, dus ik heb vandaag al even een waardeloze poging gedaan om mijn anatomie op te halen.

Ondertussen is het overigens ook heel erg lente in Engeland, waarvan nog een paar foto's! :D Gemaakt tijdens mijn lange wandelingen in het weekend (ja, de weekenden zijn soms wat eenzaam, maar ik ben ook niet het type om een hele dag achter de tv te hangen dus dan wordt het gewoon een lange wandeling). Ook foto's van: het verhuizen van de paarden van Lorraine, en het bekijken van de zonsopgang boven de trainingsheuvel, erg mooi! Nog een paar weken, dan zie ik jullie weer, maar ik zal proberen nog een keertje te schrijven voor die tijd!

Liefs, Laura.