Last update

Hoihoi allemaal!

Het is 11 uur 's avonds. Ik zit op bed op m'n kamertje, net thuis. Terwijl ik probeer te besluiten of ik op zal blijven tot de net aangezette wasmachine al mijn werkkleding weer schoon heeft gekregen, eet ik de gesmeerde broodjes die als lunch bedoeld waren als avondeten. Op mijn rechterarm zit een paardenbloedvlek. Ineens schiet me te binnen dat ik geen brood meer in huis heb. Te laat voor boodschappen. Dat wordt donuts eten morgen. Ik besluit niet te wachten op de wasmachine; morgenochtend om half 7 opstaan en de was ophangen klinkt op dit moment als een beter plan. Na een werkdag van 7.15 tot 22.30 is het wel eens bedtijd!

Jaja, dames en heren; ik word hier aan het werk gezet. Dat is mijn excuus voor het zolang niet schrijven van een verslag! De dagen beginnen vroeg, eindigen laat, en zijn zo vol dat ik aan meer dan het beantwoorden van hoognodige emails achter de computer niet toekom. Maar, hier is 'ie dan toch: de laatste update!

Zoals gezegd, de afgelopen weken waren hectisch. Vele afspraken, zowel binnen als buiten de kliniek, plus het onverminderd drukke werk met het drachtig krijgen van alle arabische merries die hier nog altijd toestromen: ik vermaak me wel! Ik heb van alles voorbij zien komen de afgelopen weken: van het verwijderen van ribben en ogen tot het hechten van alle soorten en maten wonden, veulens met longontsteking, paarden met koliek, drie ratelslang-slachtoffers (die het alledrie overleefd hebben), paarden met een slokdarmverstopping, met abcessen en schouderbreuken, oogontsteking en hoefbevangenheid, sinusontsteking en neurologische aandoeningen (Wobbler), zieke oude paarden (en dan heb ik het over 30+!), echo's en rontgenfoto's, buikpuncties en gewrichtsinjecties... wat een ervaringen en wat een hoop geleerd! Maar het meest van alles ben ik toch wel druk geweest met het vangen van alle arabische merries die vaak 2x per dag gecheckt moeten worden, en rond ovulatie 2x geinsemineerd. Fantastisch, want dit is toch echt mijn interessegebied. En jawel, 2 dagen geleden was het dan zover: voor het eerst heeft deze dierenarts-in-spe een merrie geinsemineerd. En de dag daarna nog een keer. De begeleidend dierenarts heeft beloofd me te emailen als ze haar over 2 weken checken; duim met me mee dat ze dan drachtig bevonden wordt!! Dan bouw ik een feestje!!

Verder is het ontzettend gezellig hier op de kliniek. We hebben megaveel lol om een hele hoop 'inappropriate jokes' :p Vorige week was er nog een andere 'extern' (ja, dat is mijn titel: ik ben 'the extern'). De andere extern, Liz, kwam uit de staat Oregon en was laatstejaars diergeneeskundestudente. Met zn tweeen hadden we het heel gezellig, het is leuk om je ervaringen op een voor ons allebei vreemde kliniek te delen en te bediscussieren. Daarnaast zijn we vaak gezellig uit eten geweest (waardoor ik 5 dagen lang bij dezelfde hamburgertent aanwezig was; ik ken onderhand alle medewerkers daar, en vice versa). Superleuk! Daarnaast is de out of town dierenarts die nu in mijn appartementje zit ook een ontzettend aardige man, en heel inspirerend: hij is ergens in de 50, eigenaar geweest van een zeer goedlopende dierenartspraktijk voor kleine huisdieren, heeft besloten de hele boel te verkopen en wil nu paardendierenarts worden. Hij brengt veel tijd door op deze kliniek om al zijn kennis bij te spijkeren, als vrijwilliger, maar ondertussen is hij uiteraard een hele hulp! Bijzonder verhaal. Hij vertrekt overigens ook morgen weer. Daarnaast is er deze week weer een extra extern: Jouin (ik hoop dat ik haar naam goed schrijf), net afgestudeerd dierenarts uit.. Korea! Jawel, ze krijgen ze hier van 'all over the world'. Superaardig, we hebben weer veel lol met zn tweeen en uiteraard leren we ook veel van elkaar ;) Het is maar goed dat het zo druk is op de kliniek, zodat we allemaal genoeg te zien en te doen hebben!

Ook het contact met de eigenaren hier is heel leuk, veel over-en-weer praten over Europa en de VS. Afgelopen week was er een mevrouw met een KWPN paard, dat maakt natuurlijk leuke conversaties los (je ziet ze hier niet zo vaak). 'Ik spreek een beetje Nederlands', zei ze. Dat was de eerste :p (en waarschijnlijk ook de laatste, maar zo gek is dat niet natuurlijk).

Zoals jullie merken voel ik me hier al helemaal thuis. Ik zou zelfs vanavond bij wijze van extra integratie naar een rodeo-oefenavond gaan kijken met Jill, maar helaas ging dat niet door want de oefenavond is verplaatst. Dan maar extra hamburgers eten ter compensatie :p Maar voordat jullie denken dat ik hier helemaal dichtgegroeid ben; dat is niet het geval. Nee, dames en heren: ik heb spierbundels ontwikkeld. Hele grote. Dat zit zo. Vorige week moesten er twee hengsten gecastreerd worden, waarvan 1 behoorlijk grote 6 jaar oude koudbloed, en 1 jaarling arabiertje. Ik kreeg de eervolle taak 'legholder' te zijn. Het paard ligt onder verdoving op z'n zij, om het bovenliggende been wordt een touw geslagen, en met dat touw moet ik dat been de hele operatie lang omhoog houden. Absoluut geen optie om 'm eventjes te laten zakken; het operatieveld moet immers steriel blijven! Dus touw om je middel als een bergbeklimmer en stevig staan daar in dat weiland, in de volle zon en 40 graden. Ik kreeg dus niet alleen spierballen maar ook een bruin kleurtje (en een bezweet uiterlijk). Nou, met zo'n 1-jarig arabisch hengstje wil dat wel. Maar probeer maar eens zo'n koudbloedbeen een kwartier lang omhoog te houden! Dat is uiteraard gelukt, maar dat heb ik de volgende dag ook geweten, haha :p Daarnaast helpt het omhoog houden van hoofden van gesedeerde paarden (= o.i.v. kalmeringsmiddel)tijdens tandartsbehandelingen ook enorm bij het ontwikkelen van je biceps.

Ook heb ik het zowaar voor elkaar gekregen de onderzoekster op UC Davis te spreken! Op een dinsdagochtend 3 weken geleden stond ik om 5 uur op, zodat ik om 10 voor 6 bij de kliniek kon zijn. Daar reed ik mee met een dierenarts die op UC Davis werkt; om 7.15 werd ik afgezet bij het Genetics Lab, en daar was het wachten geblazen! 2 uur later kwam de persoon in kwestie aan op haar werkplek, waar we een heel gezellig gesprek hadden over het genetisch onderzoek bij paarden, een rondleiding volgde door het lab, en toen.. was het om half 10 al zo'n beetje klaar. En mijn terugrit zou om 5 uur smiddags zijn. Daar stond ik, bij het Genetics Lab in Davis, zonder fiets, auto of benul van bussen. Ik heb er een nuttige en sportieve dag van gemaakt; lopend heb ik heel de dag door Davis gestruind, ansichtkaarten gekocht, in het park gelegen en de ansichtkaarten geschreven, het hele eind (ongeveer 1,5 uur) weer teruggelopen naar de faculteit, tussendoor nog bij de Hawaiiaan gegeten en wat rondgekeken in een kledingwinkel, kortom, het was een relaxdagje. Mijn verzoek om begin volgend jaar een onderzoeksstage te mogen doen is in behandeling, en ik wacht in spanning op antwoord...

Vanavond eet ik voor het laatst bij Taylor's, mijn favoriete hamburgertentje (gister heb ik braaf gekookt! Kip met aardappeltjes uit de oven en een maiskolf!). Daarna pak ik mijn koffers in. Morgen is mijn laatste werkdag en laat ik in hemelsnaam niet mijn stethoscoop vergeten mee naar huis te nemen. Ik laat een Nederlandse koektrommel en een kaart achter bij een stel geweldige mensen van wie ik veel geleerd heb, en die allemaal heel bezorgd om me zijn. Morgenavond ga ik met de trein naar Emeryville, waar Allison en haar ouders me zullen oppikken. Dat is het deel waar alle mensen hier zo bezorgd om zijn; iemand zou me naar Roseville brengen, dan zou ik van daar met de bus naar Sacramento, en van daar met de trein verder.. maar zo'n klein onschuldig meisje met een berg koffers in haar eentje in een bus? Dat vinden ze hier een eng idee, dus iemand brengt me morgen naar Sacramento. Vet aardig! Dan ga ik zaterdag met Allison, haar ouders, en haar neven Frederik en Brian naar Lake Oroville. Dat schijnt een heel mooi meer te zijn waar je kan zwemmen, varen, wandelen en waterskien.. het schijnt dat we al deze activiteiten zullen ondernemen, dus ik ben benieuwd! Zondagavond gaan we door naar Davis. En dan is het maandagochtend zo ver.. Allison's moeder zal me naar het vliegveld in Sacramento brengen, waar om 8.20 mijn vliegtuig naar Philadelphia vertrekt. In Philadelphia overstappen op het vliegtuig naar Amsterdam, en dan land ik als het goed is dinsdagochtend half 9 weer in ons koude kikkerlandje..

Wauw, wat gaat dat snel. Het is niet te geloven dat ik hier al zolang gezeten heb. Maar, daar denk ik nu nog niet even aan. De laatste drie dagen nog even volop genieten, vooral van het zonnige weer! En daarna, dat altijd heerlijke weerzien van familie&vrienden.. stiekem verheug ik me daar ook wel op... :)

Liefs, Laura.