Brutalen.. hebben de halve wereld ;)

Hoihoi allemaal!

kort verslagje van de ontwikkelingen hier in Davis! Het volgende allemaal onder het motto 'het kost wat moeite, maar dan heb je ook wat'. :p

Maandagochtend ging ik met Allison mee naar UC Davis. Op de fiets. Jaja, het is dan wel Amerika, maar Davis is wat dat betreft echt een uitzondering: het is bijna fietsvriendelijker dan Holland! Overal aparte 'bike lanes', die stiekem een beetje op kleine autowegen lijken; ze hebben zelfs hun eigen kleine schattige rotondetjes! Daar ga ik nog een keer een foto van maken :p Af en toe ga ik nog de mist in bij de stoplichten, die ietwat anders werken dan ik gewend ben, maar over het algemeen fiets ik hier lekker rond.

Die maandagochtend bekeken we even mijn fiets en kwam ik tot de conclusie dat het zadel wel erg laag stond; met mijn onmetelijke technisch inzicht heb ik die even heel zelfstandig versteld. Daar gingen we. Bleek ik mezelf toch een beetje kleiner ingeschat te hebben dan werkelijkheid was... (ja, dat is mogelijk). Naast het feit dat ik dus met half dubbelgeklapte benen fietste, bleken ook de banden niet opgepompt te zijn, wat allemaal resulteerde in een behoorlijke work-out zo op de vroege ochtend (waarbij je niet moet vergeten dat het al rond de 28 graden is rond dat tijdstip!). Anyway, we kwamen er, dat was het belangrijkste.
De reden dat ik meefietste was ten eerste dat ik de route wilde weten, en ten tweede, dat Dr. X, die mijn contactpersoon is op UC Davis, er een klein beetje een zooitje van gemaakt had door nog iemand anders bij de plannen om UC Davis te bezoeken, te betrekken, die ook plannen had gemaakt, wat resulteerde in een voor mij dubbele afspraak over de 4 dagen dat ik daar kon zijn. Dat had ik gemaild, maar reageren op email is soms best lastig blijkbaar, dus ik had bedacht dat persoonlijk langsgaan misschien een verstandiger optie was.

Allison wees me het kantoortje van degene die over buitenlandse studenten ging en verdween daarna naar haar co-schappen, dus daar ging ik! Hele aardige vrouw, behulpzaam ook, er zat ook een man in haar kantoortje met wie ik een heel praatje had (of ik uit Engeland kwam? Ooh Holland? Hoe ga je dan naar de US, per boot of vliegtuig? Lol). Ze belde Dr. X, die na een paar minuten naar ons toekwam en ook heel aardig was, maar wel heel drukbezet. In elk geval zou ze me vrijdag voorstellen aan de hoofdonderzoekster op het gebied van Cerebellaire Abiotrofie, mijn scriptie-onderwerp, wat supergaaf is! Maar tot vrijdag zou ze niet aanwezig zijn, dus de 3 dagen daarvoor was niet echt duidelijk wat de plannen waren. Ze wilde me aan meer mensen voorstellen dinsdag, maar ze had nu niet echt tijd, dus ze zou later nog bellen. Prima! Daarna wezen ze me nog op de bieb en de bookshop, waar ik lekker een tijdje rondgestruind en rondgekeken heb. Tip voor alle mensen die kleine huisdieren willen gaan doen: The Small Animal Veterinary Nerdbook! Handzaam boekje met alles wat je paraat zou willen hebben tijdens je co-schappen. 89 dollar :)
Daarna een beetje rondgefietst in Davis, boodschappen gedaan, geprobeerd een telefoonwinkel te vinden, schandalig verdwaald, op goed geluk de weg naar huis weer gevonden en een beetje gerelaxed. 's Avonds mais gegeten (jummiee, my favourite! Kost niks hier, 39 pence per stuk) en een vriendin van Allison kwam gezellig langs, ook vet student, dus heel de avond over diergeneeskundige dingen gekletst, verschillen US-Holland, dat soort dingen. Erg leuk!

Maarja, de hele dag geen belletje. Dan dinsdagochtend haar maar weer bellen voor 8 uur, zodat ze nog geen dienst heeft, dacht ik. Jammer, dat plan werkte niet zo goed; ik versliep me ontzettend en daarna bleek dat mn telefoon stuk was dus ik had uberhaupt niet kunnen bellen; haar nummer opzoeken was niet eens meer mogelijk. Waahh!! Na lang brainstormen over de mogelijkheden besloot ik toch maar gewoon de stoute schoenen aan te trekken en weer naar UC Davis te fietsen rond de middag, in de hoop dat ze pauze zou hebben en eindelijk duidelijkheid zou verschaffen over de plannen voor deze week. Wel gewoon in zomerkleren, want voor vandaag zou het toch niks worden. Eenmaal daar besloot ik dat enige diplomatie geboden was ('mijn telefoon is gister stuk gegaan dus ik had geen idee of je wel of niet gebeld had, daarom dacht ik, ik kom maar even langs!'), en inderdaad, ze had het totaal vergeten door drukte en alles, maarre, 'are you ready?' Uhmm... waarvoor precies? Voordat ik het wist werd ik in kliniekkleding gehesen en op mn zomerballerinaschoentjes gedropt bij de afdeling interne/neurologie paard! Voorgesteld aan een dierenarts die veel van neurologie weet, wat leuk is, want m'n scriptieonderwerp valt ook onder neurologie :D Daar heb ik de hele middag meegelopen en wat patienten gezien, superleuk! Ook de rest van de dagen mocht ik daar vullen, dus.. het kostte wat moeite, maar gewoon brutaal binnenlopen heeft soms zo z'n voordelen :)
Bij een cardiologie-patient kwam ik Kimby tegen, die co-schappen loopt bij cardio en dus bij die patient ook aanwezig was. Meteen maar ff plannen gemaakt voor de avond; samen met Allison uit eten om mn bachelor te vieren, en dan samen salsadansen! Het was echt een supertoffe avond, alleen Allison ging niet mee, ze ging op tijd slapen en echt, dat had ik ook moeten doen. De volgende dag werd ik om half 8 bij de kliniek verwacht voor een discussie over een artikel, dat betekende 6 uur opstaan. Om 2 uur je bed in en nog even dat artikel doorlezen is dan niet de manier. Ik zal het wel nooit leren :)

Vanochtend kwam ik dus soortvan slapend mijn bed uit, mijn voeten waren ondertussen ontveld want salsadansen is ook niet echt goed voor de opgelopen blaren, maar daarvoor hebben ze dan weer pleisters uitgevonden. De artikel-discussie viel nogal tegen; 1 student las het artikel letterlijk voor en de rest luisterde, en dat was het. Hmm. Daarvoor had ik midden in de nacht dat artikel niet hoeven lezen, maarja. We hadden wel een paar hele interessante patienten daarna, een lama die naar iedereen spuugde en trapte die in de buurt kwam (eigenaar: dit is de liefste van de drie, ze is onze favoriet! ...), een paard dat gescoped moest worden in de neus- en keelholte en luchtzakken omdat het dier er een ontsteking had gehad en ze wilden zien hoe het er nu uitzag, kortom, van alles aan nieuwe dingen gezien en geleerd.
Maar helaas, om 12 uur stortte ik nogal in, wat een geluk dat er daarna geen patienten meer op schema stonden en dat ze vonden dat ik best naar huis kon gaan. Aldus een middagdutje van 4 uur gedaan en daarna voelde ik me een stuk beter :) Samen met Allison lekker gekookt en gegeten(iets met vis en sojasaus, heel oosters en apart), en nu gaan we lekker theedrinken en dan kruip ik heel verstandig om half 10 m'n bed in! :D

Liefs, Lau.