Getting the hang of it..

Hi there!

de eerste paar (werk)dagen zitten erop en ik ben al helemaal ingeburgerd! In het weekend heb ik natuurlijk de omgeving een beetje verkend, onder andere met een lange wandeling op een mooie herfstzaterdag. Ik ben de heuvels in gelopen, maar eerst kwam ik langs 'the gallops', één van de dingen waar Newmarket zo bekend om is. Een grote, groene heuvel met verschillende trainingsroutes waar 's ochtends de renpaarden met hun jockeys op trainen. Elke ochtend rond een uur of 8, als ik naar het kantoor loop, zie je ze met de paarden door de straten rijden op weg naar de training, die tot een uurtje of half 11 duurt. Daarna mag het publiek de velden op (ook mensen trainen er, heb ik gezien, haha). Er zijn hele paden uitgezet voor de paarden en als je een beetje beter oplettend door Newmarket loopt, zie je ook op allerlei plekken kleine poorten waarachter dan een hele stal blijkt te zitten, midden in de drukke straten van het dorp.

Zondagmiddag had ik een eerste afspraak met mijn begeleider, met wie ik het hele project nog eens doorgenomen heb en die me mijn werkplek heeft laten zien en wat belangrijke dingen (wie kan ik waarvoor om hulp vragen :P) heeft doorgesproken. En jawel.. ik heb mijn eigen bureautje gekregen! Met een heuse Mac :) Kortom, ik kon maandagochtend (na het overleven van de storm, blij dat ik al in Engeland was!) goed aan de slag. Ik zit in het 'kantoor' van de kliniek, in de ruimte die heel lang geleden een OK was maar dat is alleen nog aan de deuren te zien. Het is nu de uitvalsbasis van het 'stud farm' team, kortom de mensen die het hele jaar bezig zijn met het onderdeel voortplanting maar nu vooral druk zijn met de zogenaamde 'sales'. Die sales, daar moest ik vooral naartoe gaan, werd op maandag al gezegd dus dat heb ik toen ook maar meteen gedaan 's middags.

Nou dat was wat. Na enige dwalingen door Newmarket (wie heeft bedacht dat werkelijk alle straten doodlopen hier?) kwam ik aan bij Tattersalls, het paardenveilingterrein bovenop de heuvel midden in Newmarket. Van heinde en verre kon je de stem van de veilingmeester al door de luidsprekers horen schallen (dagelijks van 9 tot 9, zou later blijken..) en hier worden alle veilingen van de renpaarden gehouden. Deze week zijn het de 2- en 3-jarigen in training en er komen vanuit heel de wereld mensen naartoe. Bij de ingang krijg je een dik boek met alle te verkopen paarden en hun bijzonderheden erin, een studie op zich. Daarna het terrein op, waar het wemelt van de mensen en de paarden (1000 paardenboxen zijn er is me later verteld!). Maar in het midden, het gebouw met het groene dak, daar moest je zijn. Daar is de veilinghal met de tribunes en er was me al verteld vantevoren 'please sit on your hands!!' want stel je voor dat je per ongeluk een paard koopt... een tijdje terug was er eentje voor 5 miljoen verkocht, nou dat heb ik ook niet alle dagen in m'n portemonnee :) Ik zou jullie nu nog een lang verhaal kunnen vertellen over hoe ik daar versierd werd door een 32-jarige Israëlische officier, die mij erg dapper vond in mijn eentje in Engeland (ik vind het dapperder dat je officier wordt in Israël maar ach), in elk geval wel handig want hij heeft me precies uitgelegd hoe het allemaal werkt bij de veiling. Het aanbod om daarna mee te gaan koffiedrinken/naar een paardenrace aan de andere kant van Engeland/ naar Israël heb ik vriendelijk afgeslagen :)

Maar ondertussen werk ik natuurlijk ook heel hard!! In principe ben ik gewoon elke dag van 8 tot 18 op kantoor, ook al hoef ik niemand verantwoording af te leggen en is er al gezegd dat ik tussendoor maar lekker een dagje moet meelopen op de kliniek om te voorkomen dat ik vierkante ogen krijg achter mijn database. Op dit moment bestaan mijn werkzaamheden namelijk uit gegevens achterhalen van ongeveer 8000 paarden en die in de database toevoegen. Monnikenwerk :) maar het wordt wel een super gaaf project, iedereen is er heel enthousiast over en ook ontzettend behulpzaam (en gezellig!) dus ik heb niets te klagen. Sterker nog, ik heb het ontzettend naar mijn zin hier, de sfeer is top, en de kantoren bevinden zich midden in het centrum dus in mijn lunchpauze dwaal ik lekker door de gezellig drukke hoofdstraat langs alle winkeltjes.

Eén ding miste ik echter nog. Een fiets. De omgeving is hier prachtig om te fietsen (al heb je wel wat versnellingen nodig), dus ik heb de Engelse vorm van marktplaats al een tijdje afgestruind naar een goede, goedkope fiets in de buurt. Dat bleek nog niet mee te vallen maar vandaag had ik geluk, iemand in Cambridge bood een nog bijna nieuwe mountainbike met alles erop en eraan (18 versnellingen!) te koop aan voor omgerekend 40 euro. Helaas zou mijn gastgezin vandaag naar Wales vertrekken voor een paar dagen en dus was ik aangewezen op het OV om van en naar Cambridge te komen. Heen met de bus, op zich prima te doen, maar als ze eens de haltes zouden omroepen daar werd het wel een stuk makkelijker van.. gelukkig behulpzame mensen genoeg en zo stond ik rond kwart voor 7 in een vreemd buurtje in een onbekende (overigens prachtige!) stad, en natuurlijk was het juiste huisnummer onvindbaar. Goed gedaan Lau :) Toen maar de verkoper gebeld en dat bleek een ontzettend aardige jongeman te zijn die me meteen uitnodigde voor de thee dus daar heb ik gezellig een tijd zitten kletsen en thee met melk gedronken, tsja je moet toch alles eens geprobeerd hebben natuurlijk. Hij was bezig met de voorbereidingen voor Halloween en had iets voor in de ijsblokjes ontworpen dat ik jullie niet wilde onthouden, zie foto; het bestaat uit een radijsje, een olijf en een roodachtig snoepje maar zo ziet het er niet meer uit, hihi! Zeer creatief. Verder had hij speciaal nog de banden van de fiets opgepompt en vroeg hij voorzichtig of ik het ding wel 40 euro waard vond, eerlijk gezegd denk ik dat hij 'm voor het dubbele had kunnen verkopen in die staat! En zo ging ik 's avonds op de fiets naar het station in Cambridge, met fiets en al de trein in naar Newmarket, missie geslaagd!

En nu ben ik home alone, en ik realiseerde me zojuist dat er morgen allemaal enge verklede kindjes langs de deur komen en ik weet niet eens waar het snoepgoed ligt... :P

Tot schrijfs!
Liefs, Lau.