About jetlags and sunshine!

Lieve allemaal,

jullie hebben er lang op moeten wachten, maar hierbij dan toch eindelijk een eerste verslag! In fact, ik ga er drie schrijven, want om alles van de afgelopen week in 1 bericht te zetten is misschien wat veel van het goed en onoverzichtelijk.

Maar voordat ik begin met de verhalen wil ik eerst even het volgende blije bericht melden: vanaf vandaag mag ik mezelf officieel bachelor in de diergeneeskunde noemen! Yeeeey! :D

Maar, afgelopen dinsdag stapte ik op het vliegtuig naar de US of A! Op weg naar Schiphol begonnen er best wat zenuwen te kriebelen, maar eenmaal op Schiphol waren ze weer over. Paps&mams gedag gezegd, naar de verkeerde douane gelopen, nog een keer gedag gezegd, naar de goeie douane gelopen en weg was ik. Bij de bagagecheck bleek dat er stiekem toch een schaar mijn handbagage was binnengeslopen (douane: 'wedje leggen? ik weet zeker dat er een schaar in zit'). Nouja, denk je dan, die wordt ingenomen, so be it. Maar nee hoor, met de wijze woorden 'niet mee spelen in het vliegtuig' werden ze vrolijk teruggestopt. Ik heb ze toch maar weggegooid, denk niet dat de douane in Philadelphia er blij van geworden was.
In het vliegtuig (laaaange zit!) heb ik de tijd geprobeerd te doden met wolkstaren, tekenen, slapen, zitten en met andere mensen kletsen. Ik geloof dat er wel aardige mensen naast me zaten maar kan me er niet zoveel meer van herinneren :p
Eenmaal in Philadelphia begon het douaneverhaal pas echt. Tweede individuele gesprek (waar ga je heen, waarom, hoe ken je die mensen, hoeveel geld heb je bij je, wat doe je als het op raakt, bla bla bla..). Bagage ophalen, door customs, opnieuw inchecken, en dan de laatste paspoort en boarding pass controle. Deze keer een heel vriendelijke man: 'so, Laura, how're you doing today?' 'fine, thanks!' 'so how was your trip?' .... haha hij dacht dat ik uit de US kwam, blijkbaar was ik mn Amerikaans-Engels nog niet verleerd :p
Na 4,5 uur tekenen en rondneuzen op Philadelphia dan de tweede vlucht. Ik zat naast twee mensen die uit de buurt van Yosemite kwamen en heb heel gezellig met ze zitten praten over van alles en nog wat, ze hebben me een kaartje gegeven met het adres van hun juwelierswinkel met de boodschap dat ik zeker eens langs moet komen als ik in de buurt ben.. typisch! :D
Onze vlucht had vervroeging in plaats van vertraging en landde om half 9 al op Sacramento, waar ik even moest wachten op de bagage, maar uiteindelijk stond ik buiten en klaar om te gaan! Ik hoefde alleen maar te wachten op Kimby en Allison.

Tsja, en daar komt het woord 'voorbereiden' om de hoek kijken. Ik hoor mijn vader al in mn achterhoofd 'kop erbij houden! Niet NAdenken maar VOORdenken!' Na een uur wachten op Sacramento en geen spoor van Kimby en Allison, en de ontdekking dat ik van geen van beide een telefoonnummer had (ja, het Nederlandse nummer van Kimby van vorig jaar) kreeg ik het een heeeeel klein beetje benauwd. Maar ze wisten hoe laat ik zou arriveren dus het zou wel goedkomen toch?
Dat deed het gelukkig ook :) om 10 over half 10 kwam de juiste auto voorbijrijden; blijkbaar had ik de laatste email gemist met beschrijving van de auto en opdracht om te bellen als ik er was, en dat ze op een parkeerplaats in de buurt zouden wachten op m'n telefoontje! Leermomentje, ghehe :D Superleuk om ze weer te zien, ook al begon ik een klein beetje moe te worden want ik was toch al zo'n 24 uur op. Maarja, als er dan gevraagd wordt of je meegaat salsadansen zeg je geen nee, toch..?
Om een lang verhaal kort te maken, ook dat was heel gezellig en leuk en het was half 2 lokale tijd voordat we in bed lagen :p

Tsja, en dan krijg je te maken met het fenomeen 'jetlag'. Om 5 uur 's ochtends was ik wakker, en hoewel ik het tot half 10 heb uitgehouden in bed, is uitgeslapen toch een heel ander gevoel. Rond de middag vertrokken we van Allison's huis in Davis naar haar ouders in Orinda, vlakbij San Francisco. Daar was het heel gezellig. Na de ontdekking te slapen in een kamer met daarin ook een koraalslang, in een huis met 7 katten en een hond, voelde ik mij uiteraard helemaal op m'n plek. We reden daarna met z'n allen naar San Francisco om Allison's neef Robert van het vliegveld te halen. Een korte kennismaken met een mega stad, wauw wat een verkeer! Maar ook heel mooi, met al het water en de eilanden (Alcatraz!) en heeeel in de verte de Golden Gate Bridge. Komend weekend gaan we deze stad verder verkennen! Voordat we naar het vliegveld gingen, hadden we nog net tijd voor lunch in een Indiaas restaurant samen met een basisschoolvriendin van Allison, maar dat type eten kan ik toch niet zo goed tegen.. spicy!! Pfoe.
Daarna weer terug naar Orinda, dineren in een Chinees restaurant met Allison's broer Sean en zijn vriendin Kat. Heel gezellig, maar oei wat werd ik moe ondertussen... thuis bij Allison's ouders ben ik zo in bed gerold want het was wel uit met die eindeloze energie van mij :p

Donderdag was opnieuw een volle, maar leuke dag. Een andere neef van Allison, Frederik, die in een Goldmine werkt in een plaatje 3 uur van hier, kwam ook naar Orinda. Samen met hem en Robbert (ze zijn overigens Belgisch dus de Dutch-speaking waren ineens bijna in de meerderheid!), gingen we naar een vriendin van Allison, Kaylie, die een mooie wandeling wist in de buurt van haar huis. Heel gezellig gekletst met haar en haar ouders, en daarna een mooie wandeling gemaakt en alle wildlife bewonderd! Eekhoorns overal, de meest vreemde vogels in de bomen, en jawel, ook een ratelslang gezien. Slapend gelukkig. Daarna zijn we met z'n allen (ook Kaylie's moeder) terug naar Orinda gegaan voor een heerlijke echt Amerikaanse avondmaaltijd met een bulk vlees, mais, salades en nog veel meer! Toen we om half 11 klaar waren met eten besloten we ook maar met z'n allen de nieuwste Harry Potter film te gaan kijken in de bios. Jawel, de film van 12 tot 3. Pas in de auto realiseerden Robbert en ik ons, dat een film in Amerika geen ondertiteling heeft, haha. Gelukkig was het evengoed prima te volgen. Mijn jetlag werd er niet beter op maar de film was geweldig!

Kortom, de eerste paar dagen waren druk en hectisch en vermoeiend, maar tegelijkertijd heb ik superveel leuke dingen gedaan en gezien en ach, met al die langen autoritten tussendoor haal je je slaap toch wel een beetje in :)
In het volgende verhaal meer over Yosemite, waar we vrijdag met de hele club naartoe vertrokken...

Liefs, Lau.