The beauty of Yosemite National Park

Hoihoi allemaal!

hierbij meteen maar het volgende verhaal.. Yosemite! Vrijdag rond de middag vertrokken Allison, Frederik, Robbert, Allison's moeder en ik naar Yosemite National Park! Met een auto zo volgeladen dat er bijna geen lucht meer tussen paste reden we 4 uur lang naar een gebied zonder mobiele telefoon en internet (zoals we later uitvonden). Gelukkig heb je in Yosemite aan je fotocamera genoeg - foto's volgen hopelijk zo snel mogelijk! (Moet je natuurlijk wel je batterij-oplader meenemen.. gelukkig had Allison's moeder een extra camera mee. Kop erbij houden!)

Na 4 uur kwamen we aan bij Yosemite Vieuw Lodge, en bleken we een -naar mijn oordeel- prachtige kamer te hebben! Twee kingsize bedden, een ruime badkamer, een keukentje - en who needs a living room als je 's ochtends op je balkonnetje kan ontbijten vlak boven een bulderende rivier? :D Wie goed is in tellen heeft nu uitgerekend dat er wel 1 persoon op de grond moest slapen, maar dat was geen probleem voor die 2 nachtjes. Allison's moeder had spaghetti voor 3 dagen gemaakt dus echt koken was ook niet nodig.

We begonnen meteen maar met een kleine tour door de vallei met de auto, waabij we eerst langs de entrance moesten, waar park rangers je allerlei info kunnen vragen en entrance passen verkopen. Wat een geweldige mensen zijn park rangers, ik heb er onderhand een stuk of 10 gezien, en allemaal even vrolijk, gezellig en aardig. Maarja het is dan ook wel een supertoffe baan lijkt me zo :D We zijn door de adembenemend mooie Yosemite Valley gereden, op allerlei plekken prachtige foto's genomen - heel slim geregeld, er is een aparte strook voor mensen die willen parkeren en foto's maken langs bijna de hele weg door het park. Een korte wandeling naar Yosemite Lower Falls was prachtig en indrukwekkend tegelijk. Eenmaal terug bij onze Lodge hadden we aanvankelijk nog het idee om de swimming pool in te duiken, maar toen puntje bij paaltje kwam waren we daar veels te moe voor dus we zijn maar snel gaan slapen...

Dag 2, zaterdag, tijd voor grote dingen want het was de enige volledige dag die we hier hadden! We hadden het idee om zonsondergang vanaf Glacier Point te bekijken, een heel hoog uitkijkpunt over de hele vallei waar een grote wandeling (Panorama trail) naartoe gaat. Maar dan moesten we op tijd vertrekken! Allison's moeder zou ons afzetten, ze kon zelf niet meelopen maar ging schilderen. Rond zonsondergang zou ze ons dan weer oppikken op Glacier Point.
Uiteindelijk vertrokken we rond de middag pas, na alle inpakdiscussies en uitslaapmomentjes :p Gentlemen als de heren waren, hadden de dames veruit de zwaarste bepakking (nee, dat is echt waar!) De chatty ranger die we de avond ervoor hadden gesproken stond nu ook weer bij de entrance, en zoals je uit het woord chatty misschien kan opmaken hield hij wel van en praatje en dat zorgde voor enorme verkeersdrukte bij de ingang van het park! Hij heeft ons wel uitgebreid de beste wandelingen uitgelegd, hulde daarvoor!
Helemaal onderin de vallei begonnen Frederik, Robbert, Allison en ik aan onze lange wandeling. Na ongeveer 1 mijl werd het wel duidelijk dat de heren toch iets beter in conditie waren en iets sneller liepen dan Allison en ik. Daarom besloten we na enige discussie om te splitsen, zodat zij de wat langere versie langs de Nevada Falls konden lopen en wij de kortere route konden nemen - uiteindelijk zouden we weer uitkomen op hetzelfde pad naar Glacier Point en we waren uiteraard benieuwd wie daar eerder zouden zijn :p
Een prachtige, zware wandeling bracht ons op ongeveer 750 meter boven de vallei naar een prachtig uitzichtpunt, terwijl de wandeling opzich al schitterend was, met watervalletjes die dwars over het pad liepen, of van de rotsen zachtjes op je hoofd vielen, prachtige stukken donker bos en dan weer lichtere stukken met overal bloemen, echt, het was met recht een 'Panorama trail'. Onderweg liepen we een stukje op met een jongen uit Afghanistan, waar we gezellig mee gekletst hebben en een hoop mooie foto's gemaakt.
Echter dit uitzichtpunt was niet het eindpunt. Daar gingen we, all the way down naar de vallei terug, waar we een brug over de rivier namen en drie herten tegenkwamen die totaal niet bang waren en zich rustig lieten fotograferen. Ondertussen werd het ons langzaam duidelijk dat de wandeling ons helemaal de andere valleiwand op zou voeren naar het uitkijkpunt. Het was 6 uur 's avonds, over 3 uur zou de zon ondergaan en wij hadden nog een kilometer hoogte en 4 mijl lengte te overbruggen (remember, mijlen zijn langer dan kilometers). Oei. Zonder nog meer pauzes te nemen klommen we voort, het was weer adembenemend om alle uitzichten en landschappen aan je voorbij te zien trekken, maar langzaam werd de tocht zelf ook adembenemend en aangezien ik daarnaast op mijn nieuwe schoenen liep en al uren een vervelend aantal blaren liep te negeren, werd het langzaam toch wel van Panorama trail naar Drama trail. Okee nu overdrijf ik, maar we kwamen wel langzaam op een dood punt :p eventjes rustten we uit, totdat..
Frederik en Robbert achter ons opdoken! Hahaaa, we waren ze voor gebleven! De victorious feeling verdween zodra duidelijk werd dat ze nog een extra ommetje van 2 mijl hadden gelopen en daarnaast ook nog even een halfuur hadden gezwommen, maar in elk geval gaf het ons de energie om door te gaan. Robbert en Frederik hadden overigens een zwarte beer gezien onderweg! Na 10 minuten verdwenen ze alweer uit het zicht en ploeterden Allison en ik verder om het voor zonsondergang nog te redden.
Helaas, we hebben het net niet gered, maar het licht was nog altijd prachtig en het uitzicht was... wauw. Onbeschrijfelijk, en eerlijk gezegd doen de foto's er ook geen 100% recht aan maar het geeft tenminste een idee.

Gelukkig was Allison's moeder er ook al, en uitgeput na deze 16 km lange!! wandeling gingen we terug naar onze Logde, waar ik 6 blaren ontdekte op mijn arme voetjes en waar we na een snelle douche heeeel snel sliepen...

En toen was het alweer zondag, de laatste dag! Omdat ik heeeel graag de sequoia's wilde zien, gingen we daarlangs, het was wel een omweg naar huis maar ik was toch blij dat we erlangs gingen. Na en wandeling van ongeveer een kwartier kwamen we bij de eerste paar sequoia's, waar we mooie foto's gemaakt hebben (speciaal voor jou pap! haha), en daarna gingen we gauw door naar een wereld waar mobiele telefoons weer werken, jippiee! Bij zulke lange autoritten krijg je toch stiekem veel landschappen te zien, wat erg mooi is.
We gingen langs Orinda en toen met de hele club, incl. Allison's vader maar excl. haar moeder, door naar Davis, waar we om 10 uur 's avonds een echte Amerikaanse hamburger met milkshake weggewerkt hebben (maar deze waren wel ECHT de beste die ik ooit gehad heb :D zeker geen McDonalds!).

Over eten gesproken, onze pizza met mais staat op tafel en beter ga ik eten voor dat Allison's maisverslaafde kat Tic Tac alle mais opeet...

Liefs, Laura.